بررسی اثر زنجبیل بر روی الگوی الکتروفورتیک اجزای پروتئینی سرم موش نر

چکیده: زمینه و هدف: زمینه و هدف: زنجبیل (zingiber officinale) به عنوان ادویه در رژیم غذایی بسیاری از مناطق دنیا استفاده می شود. تحقیقات اخیر نشان داده است که زنجبیل بسته به ترکیبات فعال مختلف (شامل شوگاال ها و جینجرول ها)، اثرات دارویی مختلفی دارد. هدف این مطالعه تعیین اثر عصاره الکلی زنجبیل بر روی الگوی الکتروفورتیک اجزای پروتئینی سرم در موش های کوچک آزمایشگاهی بوده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی چهار گروه موش کوچک آزمایشگاهی نر بالغ (8 موش در هر گروه) برای آزمایش استفاده شد. گروه یک (گروه کنترل) نرمال سالین و سه گروه دیگر سه دوز متفاوت mg/kg 10 (گروه 2)، mg/kg 20 (گروه 3) و mg/kg 40 (گروه 4) عصاره الکلی زنجبیل را هر 4 ساعت به مدت بیست روز از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. سپس خون گیری از طریق سینوس چشمی انجام و سطوح پروتئینی پره آلبومین، آلفا-1، آلفا-2، بتا و گاما گلبولین ها با روش الکتروفورز جدا و به کمک برنامه ویژه کامپیوتری تفکیک پروتئین های سرم اندازه گیری شد. نسبت a/g (نسبت آلبومین به گلبولین) با استفاده از الگوی الکتروفورتوگرام محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون توکی و آزمون تعقیبی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: عصاره الکلی زنجبیل به طور معنی داری سطوح آلبومین و پروتئین تام سرم را در گروه سوم (g/dl 25/0±7/3) و چهارم (g/dl 37/0±71/3) در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد (05/0p<). اما در سطوح پره آلبومین و آلفا-1، آلفا-2، بتا و گاماگلبولین ها تغییرات قابل توجهی مشاهده نشد (05/0p>). نسبت a/g به طور معنی داری در گروه سه (g/dl 48/0±05/2) بیشتر از گروه کنترل (g/dl 16/0±37/1) بود (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به اینکه زنجبیل تاثیری در سنتز گلبولین ها نداشت به نظر می رسد بدون تحریک آنتی ژنیک نمی توانسته تاثیر قابل ملاحظه ای در تولید گلبولین ها داشته باشد. ولی با توجه به این که سنتز آلبومین در کبد انجام می گیرد، افزایش سنتز آلبومین را می توان به عنوان یک نشانه در بهبود فعالیت سلول های کبدی پیشنهاد نمود.